خبرگزاری کردپرس _ کرمانشاه از کرمان رفت. شادروان دکتر محمد علی میرزایی، بزرگی از تبار نیکان روزگار و از مفاخر و بزرگان علمی و فرهنگی و ملی و میهنی در روز سیزدهم خردادماه ۱۴۰۲ به جرگه نیکو کاران در فردوس اعلا پیوست،استادی که در هرگام از زندگانی جز برای تعالی انسان و انسانیت اندیشه دیگر نداشت یار وفادار و همکار بی همال شادروان مهندس افضلی پور از سرآمدان حسن عمل و بانی دانشگاه کرمان ( شهید با هنر )، مردانی که نمونه آنان در جامعه بحران زده امروز کم و کمتر شده است. فرهیختگانی که انسان را برای آنکه آفریده خداوند است، ارج می نهادند و برای خدمت به باغ الهی شب از روز نمی شناختند، باغبانان تربیت و توسعه و بهره وری و بهره مندی که هرچه کاشتند و از جان و مال مایه گذاشتند، ذخیره هردو جهانی شد، به دور از ریا و تزویر و تعدی و تبلیغ و اجیر رسانه چی ها ی نوپا و... .
کوچ این جهانی شادروان دکتر محمد علی میرزایی باید جز تیتر اول نشریات طراز اول کشوری و فرامرزی اعلام و اظهار می شد، در هنگامی که در داخل و خارج جز تخریب و تحمیق و تعطیل و طرح و حیف برای این سرزمین نوایی ساری و جاری نیست، حتی رسانه‌های محلی نیز به این فقدان و کسوف علمی و فرهنگی اشاره ای نکردند؟!!
دکتر محمد علی میرزایی در ۱۳۱۲ شمسی در قصرشیرین از توابع کرمانشاه در خانواده ای ارجمند متولد شد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در قصرشیرین و کرمانشاه به انجام رسانید. وی پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۳۰ شمسی مدتی در کرمانشاه به سمت آموزگار در دبستان های آن شهر خدمت کرد، در سال ۱۳۳۳ در رشته داروسازی دانشگاه تبریز پذیرفته شد، در سال ۱۳۳۸ به اخذ درجه دکتری با احراز رتبه اول نائل شد و با بورس تحصیلی رتبه برتر برای ادامه در رشته میکروبیولوژی و بیوشیمی در کالج سلطنتی لندن به انگلستان رفت.
وی پس از موفقیت و فراغت از تحصیل در رشته های مذکور دو سال به عنوان دانشجوی پسادکتری و استاد در دانشگاه ساری انگلستان به تحقیق و تدریس پرداخت، در سال ۱۳۴۶ به ایران بازگشت و بعنوان عضو هیئت علمی در دانشگاه های مختلف از جمله؛ دانشگاه شیراز، دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق)، و سپس در سمت ریاست دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد به تدریس و تحقیق پرداخت.
در سال ۱۳۵۲ به پیشنهاد شادروان مهندس افضلی پور بانی و طراح و موجد دانشگاه کرمان (شهید باهنر) و موافقت وزارت علوم بعنوان نخستین ریاست دانشگاه کرمان منصوب شد که تا سال ۱۳۵۸ جز دوره ای سه ماهه در این سمت باقی بود و آنچه در توان داشت در یاری و همکاری و همفکری بانی دانشگاه قصور نورزید.
آنچه شادروان دکتر محمدعلی میرزایی را فراتر از حوزه دانش و بینش شاخص و جاودانه می سازد بعد خدمات ملی و میهنی این بزرگ است، زیرا در حوزه علوم پایه و پزشکی که دانشی جهانی است و مختص جغرافیای ویژه ای نیست صنادید معتبر و نامبردار کم نیستند و به سبب جهان شمولی دانش و داشته تخصصی در شرح احوال برگزیدگان میهنی و منطقه ای جغرافیای خاصی ثبت و ضبط نمی شوند و از سوی خبرگان و پیشکسوتان حوزه تاریخ و دانشنامه نگاری محلی و آشنایان به جایگاه علوم درج یاد و نام آنان مرسوم نیست. اما دکتر محمدعلی میرزایی علاوه بر اینکه در تخصص علمی خود چهره ای جهانی محسوب می شد، در زمینه خدمات اجتماعی و زیربنایی و عمران و توسعه مراکز دانشگاهی به ویژه دانشگاه کرمان و اهدای املاک و ساختمان و زمین شخصی به دانشگاه مزبور و یاریگری به بقای جایزه علمی و فرهنگی افضلی پور و جایزه های همسو و بنیاد عام المنفعه خیرین دانشگاه شهید باهنر کرمان و یاریگری در احداث بیمارستان و مدرسه و خانه های مسکونی برای جوانان در شهر زادگاهش قصر شیرین و ایجاد اشتغال و ... برای آنان از موثرین در مسائل ملی و آبادانی و توسعه و پیشرفت این سرزمین بود و چهره ای ماندگار از خویش در خاطره جمعی و تاریخ معاصر بر جای گذاشت.
پرواز ملکوتی این بزرگ را به خانواده و بازماندگان مکرم ایشان، مردم محترم و قدردان قصرشیرین و سراسر زاگرس نشینان به کرمانشاه سوگوار و اهالی شریف و غیور و شرافتمند کرمان و تمامی دانشگاهیان آن سامان و سایر نقاط کشور و شاگردان فرهیخته آن بزرگ استاد تسلیت می گویم، امید دارم زندگی علمی و اجتماعی و میهنی شادروان استاد دکتر محمدعلی میرزایی سرمشق حال و آینده دانشگاهیان و پزشکان ما گردد. ان شاالله _ یادش گرامی و روحش شاد .
